Merhaba sevgili arkadaşlar,
Blog açmaktaki amacım başta yaptığım el işlerini, yemeklerini paylaşmak hatta belki 'aa ne güzel yapmışsın'ları duymak ve mutlu olmaktı. Ama şu anda blog dünyasının bambaşka bir yönünü gördüm.  Tanımadığım insanların sevincine ortak olmayı, üzüntülerini paylaşmayı öğrendim. Burayı ve siz arkadaşlarımı gerçekten çok seviyorum.  O yüzden özel bir durumumu paylaşıyorum sizinle.

Minik oğlumuzun küçük bir böbrek problemiyle karşılaştığını öğrendik arefe günü. Halbuki cinsiyetini öğrenmeye gitmiştik.. doktor bilmem kaç milim kist var diyince aklımız başımızdan uçtu gitti. . Ne cinsiyet kaldı ne bişey.. başka bir doktora gittik koşa koşa. Oda, minik böreklerinde minik bir genişleme olduğunu söyledi. Arada erkek olduğunu da öğrendik. Doktor bildiğimizi zannediyordu sanırım. Kayıtlara geçirirken söyleyiverdi.. neye niyet neye kısmet. . Allah kimseye yaşatmasın..

 Hiç bilmediğimiz bir konu olduğu için çok korktuk. Allaha Şükür dermansız bir dert değil.  Eve gelip az çok araştırınca anladık. Çünkü doktor böyle böyle diyip bıraktı.. biz soru sorup anlamaya çalıştıkça dışarda hastam var diyip bizi kibarca!  uyardı.. insan böyle durumlarda tutunacak bir dal, az biraz teselli cümlesi duymak istiyor. İnsanlar keşke mesleklerinin yanında biraz da insan psikolojisinden anlasa diyorsunuz..

Cehalet mutluluk getirir diye bi söz vardı. Anladım. Gerçekten de öyle. . Böyle bir durumla karşılaşmadan önce hep yatağı şöyle olsun,  böyle kıyafetler alırım, şöyle tombik olacak,  böyle sevimli doğacak diyordum.. hala bunları düşünüyorum elbette,  suç değil düşünmek, ama aklımın bir köşesinde her zaman küçük pürüzler var artık. . Olmamasını umduğum küçük problemler, acabalar var hep.. bu durumdan önce nasıl oldu da bu ihtimaller gelmedi aklıma diye düşünüp dehşete kapılıyorum.. mutsuz muyum? Elbette hayır! Allahıma bin şükür,  hala içimde kıpır kıpır ama dedim ya hep bi korkuyla beraber artık..

Velhasıl arkadaşlarım, sizden dua istiyorum,  güzel dileklerinizi birde. Burası benim içimi döktüğüm günlüğüm oldu biraz ama insan yalnızken daha kötü oluyor. Ve biliyorum ki burada yalnız değilim..