İzleyiciler

25 Ocak 2014 Cumartesi

meyve sepeti



Yaşasın tatil başladı. İki haftalık güzel bir dinlenme bizi bekliyor.  Dün bu saatler karne heyecanı yaşıyorduk. Çocuklar 'Akdeniz Karadeniz karnemizi isteriz' diye bağırıyorlardı. Bol ödevle ve karneleriyle gönderdik evlerine. bizde hooop atladık otobüse, geldik sapancaya. İnsanoğlu kuş misali işte.

 Buralarda have ne güzel ılıman bir kış var. Fırsattan istifade fotoğraf çektim bir kaç kare. Annemin dev meyve sepeti tammm bana göre.  Her yer yeşermiş.
Kendini bahar zanneden bir kış yaşıyoruz yıl :)
 
Herkese mutlu günleeeeer.

               

22 Ocak 2014 Çarşamba

bir kitaptan alinti


' İnsanı başkalarından daha fazla kendi yüzleşmeleri dehşete düşürür. Bu öyle derin bir dehşettir ki,en büyük düşmanınız bile üzerinizde bu kadar derin dehşet izleri bırakmayı başaramaz. Çünkü ortada ne suçlayacak bir başkası ne de kaçacak bir gölge vardır. Gölgeyi yaratan tek şey insanın kendi bedeni ve içinde taşıdıklarıdır. '

okumanızı tavsiye ederim..


18 Ocak 2014 Cumartesi

kavanozlarim

baktıkça bakasım geliyor kavanozlarıma. neşe veriyor bana. bence neden biliyor musunuz? insanın eliyle, emeğiyle yaptığı şeyler her zaman daha güzeldir. çok basit şeyler ama onları benim düşünüp yapmış olmam bile hoşuma gidiyor. insan zaten mutlu olmak istiyorsa böyle küçük şeylerden zevk alabilmeli. büyük beklentiler içine girildiği zaman olmuyor işte. hayatı zehir etmekten başka bir işe yaramıyor. mutluluk küçük ayrıntılarda gizli kısaca. işte bunlar da benim küçük ayrıntılarım..



işte ben de bunları yapabildiğim için çoook mutluyum. size de çooook mutlu olacağınız geceler dilerim.

12 Ocak 2014 Pazar

sebze kasasindan raf olur mu?

Oldu. çoğu dekorasyon bloğunda, pinterest te  görüyordum hep ve çok hoşuma gidiyordu. zaten ben öyle son moda şeyleri, yok ankastre ürünleri, taşlı maşlı koltukları, salon takımlarını değilde, derme çatma el emeği yapılmış, uyduruk malzemeleri daha çok seviyorum. :) ahşap raflar, hasır sepetler, eskitilmiş masalar, 50- 60 yıl öncesinin sandalyeleri.. hepsi benim olsun hepsi..

thanks Courtney Joyce- Lori Roszell- Jennifer Sedillo- Ksenia Tatarnikova
thanks: Courtney Joyce- Lori Roszell-Jennifer Sedillo-Ksenia Tatarnikova
 şu güzelliklere bakın. şu sandalyenin bir benzeri bende var ama taa memlekette. keşke getirme imkanım olsa da, şöyle boyasam mavi mavi. ahh hayaller hayaller işte.




gelelim ben ne yaptıma. bizim sebzeciden bir kasa istedim. ve eşimin yardımlarıyla boyadık bir güzel mavi mavi :) iki kat boya yaptık. ikinci katı da ben boyadım kediciklerimle.




zaten çok özenli boyanmış, cillop gibi masmavi olsun istemiyordum. hafif eskitilmiş bir görüntü istiyordum ve oldu da tam istediğim gibi. velhasıl bekledik iki gün kurumasını, sonrada çaktık duvara.
önce duvarı matkapla deldik. sonra dübelle vidayla tutturduk bir şekilde. dört tane de çivi çaktık, bardak asmak için. yaptık ettik diyorum ama aslında bunları hep eşim yaptı, hemde bana sürpriz olarak. ben sadece boyama işinde dahildim olaya :)

matkap sesinden hiç hoşlanmıyorum. ve geride bıraktığı tozdan topraktan da. bu yüzden hemen bir kolaylık söyleyeyim size; duvar delinirken elektrik süpürgesinin ucunu matkabın tam altına koyup çalıştırırsanız, hiç toz toprak dökülmüyor. her neyse, işte sonuç



herkese mutlu pazar geceleriiiii :)



6 Ocak 2014 Pazartesi

ohh yine burdayim

bir aydır bloğuma bakmıyormuşum meğer. yeni yıl geldi geçti, her yer yılbaşı fikirleriyle kaynadı, ben yan gelip yattım. :) olsun iyi kötü bir yılı daha geride bıraktık. artık 2014 umudumuz. sağlıkla, sıhhatle, başarıdan başarıya, mutluluktan mutluluğa koşalım.

ben de kardeşcezime küçük bir hediye gönderdim naçizane. kendisi öğrenci olunca ev yemeklerine, ev kokusuna hasret tabi. ben de bu özlemini azıcık gidermiş olayım, sıcak yuvasını hatırlasın diye kek gönderdim :) evet bildiğimiz kek. abla keki. 12 saatlik mesafeye dayanacak bir şey olsun, yollarda bozulmasın diye ekstra bi aroma, bi meyve, efenime söyliyim bi fındık ceviz koymadım. sadecik, sevimli kekler yapıp gönderdim. bide duygusal mektup koydum. ohh işte en güzel armağan.
   


 yanına iki tane de salep koydum, arkadaşıyla içsinler diye. yeni yıl çorapları ve bir tane de evde giymelik patik koydum. amacım ev sıcaklığını hissetsin. canım benim yaa. küçükken durmadan kavga ederdik. ama özledim şimdi keratayı :)

cafe nohut bloğundan fikir alıp yaptığım love ve kalp desenli kartonlarımı da ekleyince tamam oldu hediyelerim.  ama kekleri koyduğum kutunun dışını süslemeden eksik kalırdı. çok basit ve hızlı bir süsleme yapmam gerekiyordu. çünkü gecenin bir yarısı olmuştu ve ertesi gün şehre (!) inecektik. yetiştirmem gerekti.



bütün sevgimi katarak :D, eldeki imkanlarla bu kadar hazırladım, ama kardeşim çok beğenmiş. duygusal duygusal yemişler arkadaşlarıyla kekleri. oyy canlarım benim..




uzun lafın kısası sevgi ile yapılan her şey güzelleşir.

Pages - Menu

Popular Posts

Hakkımda

Fotoğrafım
Merhaba, ben meride. Küçük bir kasabada öğretmenim. Çekirdek ailemle beraber, sobalı evimizde yaşayıp gidiyoruz. Güzel olan her şeyi seviyorum. Dekorasyon, el işi, yemekler, güneşli havalar, deniz kabukları, güzel banyolar, siyah beyaz fotoğraflar, yaşanmışlığı olan bir kenarda unutulmuş eşyalar... buyum işte ben :) Güzel paylaşımlarda buluşalım! :)

Blogger news