ilk okul öğretmenimi hatırlıyorum. hızlı adımlarla, gülen gözlerle girmişti içeri. üzerinde yeşil puantiyeli uçuş uçuş bir elbise vardı. tırnakları kırmızı ojeli. aman allahım ne kadar havalı ve güzeldi. 60 küsür kişilik sınıfta ağlayanlar, ben annemi istiyorum diye dışarı çıkmak isteyenler, uykusunu alamayıp sırasında uyuyanlar, feryat figan.. nasıl baş etti o susmak bilmeyen sınıfla, nasıl öğretti hepimize tek tek okuma yazmayı, hayatı.. ayrıntılar çok aklımda değil zaten sadece iki yıl öğretmenimiz olarak kaldı. sonra emekli oldu. kötü anılarımız var mı yok mu bilmiyorum. ama anlattığı şeyler nasıl aklıma kazınmışsa artık, ben de öğrencilerime anlatıyorum aynılarını. ve ben nasıl etkilendiysem, gözlerim heyecandan nasıl büyüdüyse, şimdi benim çocuklarım da aynı heyecanla bana bakıyorlar.
doğunun ücra köylerinden birinde çalışıyordum geçen seneye kadar. bana öğretmenler günü hediyesi olarak yumurta, yoğurt, patik, getirmişlerdi. kimisi de renkli kağıtlarla çiçek yapmış. soğuktan çatlamış elleriyle nasıl da heyecanla veriyorlardı hediyelerini. aldığım en güzel hediyelerdi onlar.
beni yetiştiren, bu günlere getiren bir çok öğretmenimin ellerinden öpüyorum. öğretmenin bu kadar meşakkatli ve güzel olacağı aklıma gelmezdi. verdiğimiz emeklerin karşılığını alabileceğimiz nice güzel günlerimiz olsun. günümüz kutlu olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder